I klisteret

Fanga, som i eit spindelvev
Når ei hand kjem fri
Sit handa som sette den
Fri fast.

Eg veit ein veg ut
Men vil eg gå?
Det er ein levande veg
Men for å gå den
Må ein dø som Han som laga vegen.

Trass mismod
Er det den dårlege standen
Eg kjenner.
Veit ikkje om eg vil verte kjend med
Den nye standen.
Likevel er det den
Eg vil leve i.