Stress

dette har vore ei stressa veka, eg har blitt stressa av at folk stresse med at det er mykje lekse.

Me har tildømes hatt matteprøve, men da gjekk fint for min del vertfall. Me har to innleveringsoppgåver, men det har me vore klar over sidan forgje veke so da gidd eg heller ikkje stresse med, dessutan blir me gode i spansk og musikklære når me gjer oppgåver; for då gjer me feil og blir klar over det og blir gode i spansk og musikklære.
Eg har og hatt engelsk presentasjon/forlesning om Life of Brian og kor blasfemisk den er. Det gjekk veldig fint og eg er nøgd; fekk til og med skryt frå Tarjei for at eg var fri frå manuset, det vil sei at eg glømte da når eg gjekk frå rommet og ikkje tenkte nåke særleg på da før Tarjei kommenterte at det var bra eg var so fri når eg snakka. Thomas sa at det var interessant foredrag, og då vart eg glad. Han var likevel uenig i at den ikkje er blasfemisk, det skal han få lov til, men eg syns framleis at å sei at filmen er blasfemisk er teit. Om nåken syns eg ikkje respektere Thomas sin meining no so har dei kanskje rett, men eg respektera at han meina da. Da e der forskjellen ligge; eg gjev eit overdrevent døme for å visa dåke forskjellen: om nokon vil hoppe ut frå eit høgt stup som etter vår logikk vil ta livet av personen eller liknande vil eg meine at det er ein idiotisk ting og gjere og det kjem eg mest sannsynleg til å sei til personen, men eg vil la personen gjere det om han absolutt vil. Ok, det vil stride med mitt livssyn og eg håper eg ikkje kjem ut for eit slikt dilemma, for det er mange ting som spelar ei rolle i denne situasjonen. Men eg håpar at eg fekk fram poenget mitt.
Steikje for eit sidesprang, jaja.
no skal eg gå å øve litt piano/sang/munnspel... kos dåke.