Skulen

Noko av det eg har lært her på Kongshaug er det at det er ein skule i galskap; altso ein livets skule. Sjølvsagt er eg på ingen måte i stand til å sei noko om tilstandane på andre skular, men eg tillét meg å påstå at mykje som skjer her er rein galskap. Til dømes har me fått sjansen til å verte publisert til heile den norske verda, og den skal takas; sjølv om tida er knapp og alvoret begynte denne veka, før eg veit ordet av det. Oi, no gløymer eg heilt å seie at me fekk vete om prosjektet for lenge sidan, og det veit nok fleire av dykk om. Nei, hadde me fått veta det no ville det lett vorte ein skule i korleis brenne seg ut fortast mogeleg.
Eg har faktisk, kanskje, begynt å komma meg ut av sengo for å gå på skulen. Det fina er at då ser fråveredelen av vitnemålet betre ut, og so får eg tilbringa tid med verdas best skokk med vilmenn/-kvinner. Eg kjem ikkje på noko anna som får det til å høyras ut som eit positiv steg.
De får sei da som gjennstår å seia no! ...